15 en 16 maart – Laatste sportdag & terugreis

Het wordt bijna een eentonig verhaal, maar wederom rijden we door een winters sneeuwlandschap naar de sportlocatie. Op naar Pragelato voor de laatste dag van het langlaufprogramma. Als de sporters ons in de smiezen krijgen springen ze op en vertellen ze trots over hun prestaties en gewonnen prijzen. Geweldig, wat een enthousiasme.

De focus van de dag ligt op de voorbereidingen voor de laatste wedstrijd. Coach Lilyan zorgt voor een gedegen warming-up, waarna hoofdcoach Aad de sporters de laatste technische aanwijzingen geeft op de latten. Eljo, Eveline, Dave en Ellen maken zich op voor de 4 x 1.000 meter estafette. Een prachtig onderdeel als afsluiter van een bomvol programma. Langs de lijn staan veel ouders, staf en vrijwilligers de sporters aan te moedigen.

Eljo trapt af en schiet over de loipe. Eveline wacht in de wisselzone en moedigt haar teamgenoot luidkeels aan. Zodra Eljo haar aantikt, vliegt Eveline weg. Daarna is het de beurt aan Ellen en tenslotte zet Dave de laatste sprint in. In de finishstraat juichen en klappen alle aanwezigen voor Dave, die met een brede glimlach over de streep komt. Een prachtige zevende plaats als resultaat!

Niet veel later vult het podium zich met alle ploegen. Het Nederlandse kwartet zwaait trots, terwijl de Special Olympics-spirit tot leven komt. Sporters uit verschillende landen juichen en klappen voor elkaar, delen de vreugde en troosten elkaar indien nodig. Een moment van pure verbondenheid.

Aan het einde van de middag worden alle sporters in hun hotel opgehaald om naar de sluitingsceremonie in Sestrière te gaan. Inmiddels zijn de shorttackers ook op de berg aangekomen en zo hebben we het hele team weer compleet. Yara en Sebastiaan kijken hun ogen uit in de bergen, “een droom die uitkomt!” zegt Yara. “Kijk al die sneeuw, geweldig!”, vult Sebas aan. De sneeuw blijft maar uit de lucht vallen en dat maakt het plaatje wel helemaal af. Het is echt super om met het hele team bij elkaar te zijn in de bergen en op die manier met elkaar onze deelname aan de World Winter Games af te sluiten.

Terug naar huis

En dan is toch de dag van de terugreis aangebroken. Vanaf de hotels worden we opgehaald met bussen en naar het vliegveld in Milaan gebracht. Op het vliegveld krijgen we nogmaals een bezoek van de Nederlandse consul uit Milaan. Zij feliciteert onze sporters met hun prestaties en overhandigt hen een speciale pin en een oranje dopperfles. Daarnaast krijgen we prachtige tekeningen van kinderen van de Nederlandse school in Milaan, een hartverwarmend gebaar dat diepe indruk maakt op onze sporters.

Na enkele uren op het vliegveld mogen we eindelijk aan boord. De KLM-crew heeft slingers opgehangen en feliciteert de sporters uitgebreid. De piloot kondigt onze aanwezigheid aan, wat wordt gevolgd door een luid applaus. In het vliegtuig deelt onze Head of Delegation kaarten uit die de sporters én coaches tijdens kennismakingsweekend aan zichzelf hebben geschreven. Eljo heeft ze al die tijd bewaard en nu was het tijd om ze weer terug te lezen.

Op Schiphol maken we met de KLM-Crew nog een laatste groepsfoto in het vliegtuig en lopen we daarna door naar de bagageband. Nog één keer verzamelt Special Olympics Team NL 2025 zich voor een dankwoord van Harmen, waarna het tijd is om door de deuren te gaan. Daar wacht ons een overweldigende ontvangst door familie, vrienden en pers. Camera’s draaien, mensen juichen en applaudisseren. Wat een warm welkom voor onze helden!

Einde van onze oranje bubbel

Aan al het moois komt een einde. Met een lach en een traan neemt het team afscheid van elkaar. Het waren 10 intense, maar geweldige dagen waar we nog lang van kunnen nagenieten.

Vanuit het stafteam spreken we onze diepe trots en waardering uit voor onze sporters én coaches. De reis die we samen maakten was magisch, en de herinneringen zijn voor altijd.

Ciao!