Donderdag 13 maart – shorttrack in Turijn

Na dagenlang te hebben genoten van sportieve hoogtepunten in de sneeuw, was het vandaag tijd voor actie op het ijs. Het mediateam reisde gistermiddag af naar het centrum van Turijn en verbleef een nachtje in het hotel van de shorttrackers. Een warm ontvangst stond ons te wachten, want wat waren ze blij om ons te zien. En wij hen!

We zijn al vroeg uit de veren, de wekker gaat om 6 uur. Via voice berichtjes laten Sebastiaan en Yara weten dat ze ook wakker zijn en even later zitten we met elkaar aan het ontbijt. Op hun gezichten begint de spanning zichtbaar te worden, maar ze hebben er vooral ontzettend veel zin in. “Ik kijk er het meest naar uit dat ik kan laten zien wat ik kan!”, zegt Sebas trots. “En dat ik dat kan doen terwijl jullie er zijn!”.  Mooier kan je dag niet beginnen toch! Na het ontbijt snel de bus in naar Pala Tazzoli, de ijshal in Turijn. Na een paar interviews met de documentaireploeg is het tijd voor de sporters om om te gaan kleden.

Niet veel later zit Yara al klaar voor haar eerste wedstijd van vandaag, de 333 meter. Drie rondes op het ijs. Gespannen zit ze te wachten op de banken, soms staand en dansend op de muziek en dan weer zittend en in zichzelf pratend. Coach Richard pept haar op met laatste aanwijzingen “buiten de blokken blijven en dan komt het helemaal goed!”. Het is zover, show time! Zwaaiend naar het publiek komt ze het ijs op. Yara vliegt over het ijs, haalt heel vakkundig een tegenstander in. Met een indrukwekkende race weet ze als derde te finishen, maar later blijkt dat een tegenstander gediskwalificeerd wordt, waardoor Yara alsnog het zilver omgehangen zal krijgen. Wat een ontknoping!

Een paar heats later is Sebas aan de beurt. De spanning is van zijn gezicht af te lezen terwijl hij wacht tot hij het ijs op mag. Zodra hij richting de start glijdt, verdwijnt alles om hem heen. Volledig gefocust neemt hij zijn positie in. Het startschot klinkt en met krachtige slagen schaatst hij beheerst zijn rondes. Zelfs wanneer een schaatser vlak voor hem valt, blijft hij koel en ongestoord doorgaan. Zijn solide race wordt beloond met een prachtige bronzen medaille. Wat een prestatie!

Terwijl Sebas staat te wachten op zijn prijsuitreiking, slaat hij zijn handen voor zijn ogen. Niet veel later kijkt hij naar boven en veegt een traan weg. Zulke pure emoties bij zo’n sterke persoonlijkheid, dan moet je flink je best doen om niet ook te gaan staan huilen. Dat lukte dus ook niet 😉

Yara pakt haar moment. Stralend komt ze het ijs op, onafgebroken zwaaiend naar de mensen om haar heen en op de tribune. Van enthousiasme springt ze direct het podium op en gaat staan juichen, maar de organisatie vraagt haar toch nog even een stapje naar achter te doen. Een beetje afwachtend zoekt ze goedkeuring nadat haar naam genoemd is en springt dan vol overgave het podium op en pakt haar moment. Fantastisch wat een vreugde en trots!

Als alle prijzen binnen staan, delen beide sporters als ware topsporters handtekeningen uit aan de enthousiaste toeschouwers, die papiertjes door de hekken naar beneden duwden. Zelfs na herhaaldelijk aandringen om te vertrekken en ergens te gaan eten, gingen ze onvermoeibaar door. Het is geweldig mooi om te zien hoe alle vrijwilligers, officials, mediamensen en andere sporters in korte tijd zo gek zijn geworden op onze sporters.

Trotser dan trots en blijer dan blij. Zowel coaches als sporters! Zo mooi kan een dag zijn!