Daan is een stille genieter. Zijn pretoogjes verraden dat hij het naar zijn zin heeft in Italië. De stoppelbaard accentueert zijn glimlach nog eens extra. Hij heeft zich een dag voor de eerste finales geschoren. En dat terwijl zijn scheerapparaat normaal niet eens mee gaat op reis, maar voor de Special Olympics maakt hij graag een uitzondering. “Want dit is een hartstikke belangrijk evenement, waar heel veel landen aan meedoen”, zegt Daan, die zacht, vaak mompelend, praat. Die deelnemers uit al die landen vindt hij interessant. Hij kent veel vlaggen uit zijn hoofd en is een verwoed verzamelaar van de speldjes, die worden uitgewisseld. Ondanks zijn vaak afwachtende houding slaagt Daan – geholpen door de trainers en begeleiders – goed in zijn missie om zoveel mogelijk van die pins in handen te krijgen. “Ik geef de andere sporters soms een high five en wil dan een speldje met ze ruilen.” Halverwege het evenement heeft hij er al 55 bemachtigd.
Daan in actie in Setrière. Foto: Rachelle Fotografie
Skivakantie
De 32-jarige Daan skiet al vanaf zijn achtste jaar. Toen hij werd geboren, bedachten moeder Marjan en vader Peter – zelf fervent skiërs – een plan om Daan mee te nemen op skivakantie. “Daan bleek anders dan andere kinderen. Vroeger had je van die kindervakantieweken in de schoolvakantie”, zegt Peter. “Dan gingen alle kinderen hutten bouwen en zo, maar de interactie met andere kinderen was moeilijk. Hij begreep dingen niet, hij werd niet begrepen. Dan werd hij soms stil, soms driftig en gefrustreerd. Het lukte gewoon niet met Daan.” Om Daan van de bergen en de sneeuw te laten genieten ging zijn vader met zijn oudste zoon en broer van Daan op voorverkenning naar een plek in Zwitserland. Een jaar later gingen ze met de familie, inclusief Daan, op pad. “En toen heeft hij van onder andere zijn neefjes en nichtjes spelenderwijs het skiën geleerd”, zegt Marjan. “Wat ik het mooie vind: op een aantal vlakken kan hij moeilijk mee, maar in het skiën is hij meer dan gelijkwaardig. Hij skiet mij eruit, hè! Dat doet wat met hem hoor, dan zie je zijn zelfvertrouwen groeien.”
Een uitzinnig skiteam na de eerste finales. Foto: Rachelle Fotografie
Stappen gemaakt
In Italië skiet Daan naar het goud op de Super G en het brons op de slalom. Hij heeft de laatste maanden enorme stappen vooruit gemaakt. “Ik was altijd heel zenuwachtig, maar ik heb veel geoefend op de borstelbaan in Nieuwegein. Gisteren gleed ik een beetje weg, maar vandaag ging het heel goed.” Zijn trainer Laurens de Jong zag ook dat Daan zijn zenuwen onder controle had. “Hij heeft echt een goede run geskied. We waren vorig jaar in Brienz, Zwitserland en daar viel hij een paar keer. Dan zie je dat hij daarna elke keer gespannen aan de start staat. Hij maakt het dan te groot voor zichzelf. Nu hebben we het plezier erin kunnen brengen en had hij er echt weer zin in: gewoon lekker skiën.”
Als hij vrij van zenuwen is, presteert Daan het best. Niet alleen op de piste, maar ook daarbuiten. In zijn werk bijvoorbeeld als ‘stalmeester’ op de boerderij in Eemdijk waar hij altijd nauwgezet en plichtsgetrouw zijn klussen uitvoert. En in zijn vrije tijd als pretparkfanaat. “Dat vind ik misschien wel het aller leukst”, zegt hij. “Al die mooie attracties, de Efteling is mijn favoriet, daar ben ik het vaakst geweest.” Moeder Marjan legt uit hoe haar zoon met zijn hobby bezig is. “Hij houdt alles bij via verschillende sites op internet, wat extra knap is aangezien hij niet kan lezen en schrijven. Maar hij weet bij wijze van spreken als eerste als er iets verandert of als er een nieuwe attractie is. En dan moeten wij weer mee, haha!”
Daan showt trots zijn medaille aan zijn ouders. Foto: Rachelle Fotografie
Topper
In Sestrière moedigen Peter en Marjan hun rustig en beheerst skiënde zoon aan. “Gaat goed, Daan, topper!”, roept Marjan hem toe. “Als hij maar niet valt hè, dat was in Zwitserland echt vervelend hoor. Maar zijn trainers zijn zo goed met hem omgegaan. Hij is iets minder nerveus volgens mij.” Tot zijn elfde jaar praatte Daan verstaanbaar, daarna ging hij steeds zachter praten. “En als hij zenuwachtig is, is hij nog moeilijker te verstaan. Wij denken dat hij toen heeft besloten dat hij niet te hard moet praten, zodat anderen niet kunnen horen wat hij zegt en er dan dus ook niets van kunnen vinden. We hebben soms best moeilijke tijden met hem meegemaakt.”
Maar in Italië zien ze hoe Daan van de omgeving, het evenement en zijn sport geniet. Als Daan beneden is, skiet hij langs zijn ouders en zegt zijn blik voldoende. Dit was een goede run, hier heeft hij van genoten, ziet Marjan: “Kijk, zie je hem lachen? Zo breed is die glimlach echt niet altijd!”
Special Olympics Nederland schreef dit verhaal namens maatschappelijk partner Fonds Gehandicaptensport.
2 april 2025 – Walter Tempelman – Discover the Games