‘Lekker winters weer hè, Eljo?’
‘Zeker. Ik ben eerste geworden.’
‘En dat in een dik pak sneeuw. Dat is mooi, toch?’
‘Ja, in Brabant hebben we geen sneeuw, haha. Hier wel. En hier ben ik eerste geworden.’
Vraag Eljo iets willekeurigs in de dagen na zijn gouden race van vrijdag 14 maart en de kans is groot dat hij ergens in zijn antwoord vermeld dat hij heeft gewonnen. Hij is maar wat trots op het resultaat. De 60-jarige langlaufer uit Uden won in zijn categorie (M06, vrije techniek) de gouden medaille. “Dan zie je hem glunderen”, zegt coach Lilyan Maas. “Hij heeft vier zussen en die bellen vaak met hem. Die vroegen vol ongeloof: ‘Onze Eljo, goud? Echt waar?’ En dan vertelt hij hen hoe het ging.”
“Ik ging iedereen voorbij”, zegt Eljo dan, met gevoel voor lichte overdrijving. Maar dat ie de beste was, is echt waar. “Ik ging door mijn knieën op mijn ski’s en ging hartstikke snel. Echt leuk om eerste te worden”, vertelt hij, terwijl hij zich opmaakt voor de volgende race in het prachtige Pragelato, het dorp op zo’n 90 kilometer van Turijn. De Special Olympics-atleten werken hun wedstrijden af op de langlauflocatie van de Olympische Spelen van 2006 van Turijn.
Eljo in actie op de loipes in Pragelato. Foto: Rachelle Fotografie
Techniek
De buiging door zijn knieën is een techniek die Eljo het afgelopen jaar opeens onder controle kreeg. Coach Lilyan: “Hij staat vaak nogal rechtop, een beetje stijfjes. Dus we zijn best een tijd bezig geweest om hem ook wat meer kracht uit zijn heupen en zijn bovenlijf te laten halen. Aad (Pietersen, de hoofdcoach) dan vooral. Hij leert ze echt techniek aan, ik probeer het vervolgens over te brengen. Door bepaalde woorden te gebruiken, door het voor te doen. En afgelopen jaar lukte het Eljo opeens. Soms valt het ook zomaar op zijn plek, hè.”
Een dag na zijn gouden medaille staat voor Eljo de 4 x 1000 meter op het programma. Hij is de startloper en samen met zijn maat Dave en met Ellen en Eveline doet hij met Team NL mee aan de aflossing. “Het zijn allemaal mijn vrienden. Het is leuk om met hen hier te zijn”, zegt hij, terwijl hij tijdens de warming-up veelvuldig probeert om de pootjes van zijn zonnebril onder zijn warme muts te steken, zodat die goed blijft zitten. Gevraagd of hij gisteren ook met zijn zonnebril op door de sneeuw gleed, ziet hij zijn kans schoon. “Ja, natuurlijk. Gisteren had ik mijn zonnebril op, toen werd ik eerste.”
Een trots langlaufteam met hun prijzen! Foto: Special Olympics
Hechte club
Vijf van de zes langlaufers komen van WSG Uden in Noord-Brabant, waar de groep elke dinsdagavond traint bij Ski- en Snowboardclub De Schans. De sporters kennen elkaar al jaren, zijn al naar meerdere evenementen geweest en vormen met de coaches een hechte club. In Turijn is de groep aangevuld met Eveline de Goeje van Langlaufvereniging Gouda. “En dat gaat geweldig goed. Ze wordt opgevangen in de groep en past helemaal bij ons”, zegt Lilyan.
De coach merkt bij Eveline aan kleine dingen wat het evenement kan doen met een sporter. “Aan het begin van het evenement vertelde ze dat ze nooit pins (de landenspeldjes die iedereen bij zich heeft), zou durven ruilen omdat dat in een andere taal moet. Na een keer hulp te hebben gehad, stapt ze nu zonder aarzeling op atleten van andere landen af om pins te ruilen. En ze heeft zelfs al een interview in het Engels gegeven.”
Ondertussen schuifelt Eljo langzaam dichterbij. Zijn toernooi zit er na de 4 x 1000 meter aflossing op. Hij haalde zijn Noorse tegenstander al snel in. Uiteindelijk wordt de ploeg zevende op dit nummer, maar Eljo wil nog wel wat kwijt. “Gister was het echt leuk. Toen ben ik eerste geworden!” Dus ja, het gaat om meedoen, maar een medaille geeft een extra dimensie aan die deelname. De sporters zijn trots op zichzelf, staan in het middelpunt van de belangstelling en worden gezien en gewaardeerd. Eljo is eerste geworden!
Special Olympics Nederland schreef dit verhaal namens event partner Coca-Cola Europacific Partners
19 maart 2025 – Walter Tempelman – Discover the Games