Bij terugkomst uit Berlijn, in juni 2023, kreeg de persoonlijke verandering van Denise direct een praktisch vervolg. Haar ouders waren niet afgereisd naar de Duitse hoofdstad, maar hadden in Vlaardingen de nieuwe woning van hun dochter klaar gemaakt. “Het was heel fijn dat ze dat hebben gedaan. Ik kon gelijk vanuit Berlijn mijn nieuwe huis in!” Een nieuwe fase in haar leven was aangebroken. Een leven waarin ze zelfstandiger is geworden in het huis waar ze met zestien mensen samen woont. Een leven waarin Denise, die autisme heeft, ook zelf dingen vraagt en ervaringen deelt. “Lekker gezellig koffie drinken en kletsen met mijn medebewoners; het is goed voor me. Nu durf ik dingen te vragen als ik iets niet weet.”
Foto
Dat was vóór Berlijn wel anders, weet ook Rob Hoogendijk, de judocoach van Denise bij West Sports in Vlaardingen. “Eigenlijk moet je een foto maken als ze aan zo’n traject beginnen en weer een foto maken als ze terug komen. Dan zie je echt twee verschillende mensen. Hoe Denise nu op de aardbol staat… dat is zo anders. Ze weet wat ze wil en ze stap er op af, terwijl ze daarvoor altijd een afwachtende houding aannam.” En dat terwijl Denise aanvankelijk helemaal niet mee zou gaan naar de World Games. Ze stond op de reservelijst, maar mocht toch mee omdat er iemand af viel. “Rob appte me op een dag. In dat berichtje stond dat hij me ’s avonds wilde bellen, omdat ie iets leuks te vertellen had. Toen wist ik wel dat ik waarschijnlijk mee zou mogen naar Berlijn. Dus ik zei meteen ja!”
Voor Rob geldt niet in eerste instantie de prestatie op zo’n evenement. “Het belangrijkst is de persoonlijke ontwikkeling die ik met iemand kan bereiken”, zegt Rob. “Daar gebruiken we de sport voor, dat is een middel, terwijl een ander misschien als eerste naar de prestatie in de sport kijkt. Een medaille is hartstikke mooi, maar is vooral een bewijs dat je er bent geweest en wat je hebt gedaan om die ontwikkeling door te maken.”
Denise met haar coach Rob tijdens de wedstrijden in Berlijn
Speldjes
In Berlijn stimuleert de coach Denise om contact te maken met andere atleten door bijvoorbeeld speldjes te ruilen. De Nederlandse molens en klompen zijn gewild materiaal voor veel buitenlandse sporters. “Dan krijg je eerst te horen dat ze niet durven en dat ze geen buitenlands praten. ‘Die ander toch ook niet’, zeg ik dan. Vervolgens doe je het een keer voor en daarna ben je ze kwijt, haha.” Denise stapt in de Messe (het multifunctionele complex, waar veel sporten worden gehouden) uit zichzelf op veel sporters af. “Ik heb bijvoorbeeld Zweden ontmoet en mensen uit Afrikaanse landen. Die zongen en dansten veel als ze bij een evenement waren, dat was leuk om te zien en om te proberen om met hen speldjes te ruilen.”
En die medaille als bewijs heeft ze ook nog gepakt. Een bronzen, al had dat een andere kleur kunnen zijn. “Ik heb best wel goed gejudood, maar ik heb ook de grootste fout van mijn leven gemaakt”, zegt Denise. In de halve finale had ze haar tegenstander in de houdgreep. De scheidsrechter riep dat ook – osaekomi – waarna Denise dacht dat ze los moest laten. “En dat was niet zo. Ik moest gewoon door judoën, maar ik stond op en haalde brons. Stomme fout, maar dat weet ik dan weer voor de volgende keer.”
Denise in actie
Op gevoel
Denise, die als schoonmaker op het stadhuis van Vlaardingen werkt, zit inmiddels vijf jaar op judo. Ze traint elke dinsdag een uur, doet ook één keer in de week aan fitness en merkt dat ze steeds beter wordt in judo. “Ik ben al vrij sterk van mezelf en ik ben goed in de beenworp. Ook de heupworp en de schouderworp gaan steeds beter. Nu moet ik van Rob minder nadenken en meer doen.” De coach vult aan: “Ik wil ze telkens wat extra dingen leren. Bijvoorbeeld wat meer bewegen en inderdaad proberen naar je gevoel te luisteren. Niet denken, maar voelen, want je gevoel liegt nooit.”
En als het gaat om de herinneringen aan Berlijn en wat het Denise allemaal heeft gebracht, kan ze afgaan op een goed gevoel. “Als ik het boek met foto’s weleens doorblader of naar een filmpje kijk, krijg ik een glimlach op mijn gezicht en voel ik me best wel trots”, zegt ze. “Zo van: dat heb ik toch maar gedaan. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou maken.” Of zoals haar coach het zegt. “Opeens heeft ze gemerkt dat ze iemand kan zijn en dat doet wat met haar. Dat is echt prachtig om te zien. In de grote wereld hebben deze sporters vaak het gevoel overal achteraan te lopen en nu stonden ze een keer vooraan. En Denise heeft daar veel positieve dingen uit weten te halen.”
28 januari 2025 – Geschreven door Walter Tempelman – Discover the Games