Woensdag 12 maart – medailleregen in de sneeuw

In bergen worden we wederom wakker in een landschap bedolven onder een witte deken. De rit door de haarspeldbochten richting Sestrière bood panoramische uitzichten die leken op schilderijen. Aangekomen op de pistes zien we blije coaches. De pistes liggen er perfect bij, de sporters hebben er zin in en de zon schijnt.

Het volgen van de wedstrijden bleek een uitdaging, met de speaker die een eindeloze stroom startlijsten door de luidsprekers riep, terwijl andere sporters naar beneden suisden. Gelukkig bied de lens van een camera uitkomst en zijn onze sporters in hun fel oranje jassen op die manier goed te spotten. Eén voor één komen de sporters naar beneden door het parcours van de reuzenslalom. Het mooie is dat alle sporters hun eigen skistijl hebben, de één strak langs de poortjes, de ander wat ruimer eromheen. Maar één ding hebben ze allemaal met elkaar gemeen, ze zijn ontzettend blij en trots als ze over de finish komen.

Goede sfeer in het team

Na de eerste run was er een feestelijke sfeer in de mixed zone, waar sporters en coaches elkaar omhelsden en dansten op de muziek. “Het ging geweldig!”, “Dit was niet mijn favoriete onderdeel, maar het ging toch heel goed!”, en “Ik ben niet gevallen, hoe gaaf is dat!” klonk het. Een korte pauze voordat het programma weer verder gaat. Na de tweede heat verzamelt iedereen zich bij de prijsuitreiking. Iedereen is moe, maar ook trots en gespannen wordt er gewacht op de uitslag.

Enikö mag als eerste van de Nederlandse delegatie het ere podium betreden en krijgt een prachtige bronzen medaille omgehangen. Trots liet ze haar medaille zien aan haar ouders en teamgenoten “Het was zo vet om daar te staan! Echt heel cool!” . Niet veel later krijgen de andere skiërs ook hun prijs omgehangen. Met drie zilveren, drie bronzen medailles en twee vierde plaatsen was het een ware een medailleregen!